นักเลงหน้าหล่อกับหัวเข่าจอมซน - นิยาย นักเลงหน้าหล่อกับหัวเข่าจอมซน : Dek-D.com - Writer
×

    ผู้เข้าชมรวม

    170

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    170

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  0 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  18 ก.ค. 63 / 17:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    (ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
    เสียงปลุกยามเช้าที่สดใส....ซะเมื่อไหร่กันเล่า!?
    นี้มัน9โมงแล้วจ้ะคุณแม๊ โอ๊ะลืมแนะนำตัวเลย กราบสวัสดีคุณนักอ่านทุกคนนะคะ ทุกคนคงสงสัยกันว่านางเอกคนสวยๆคนนี้ชื่ออะไร ใช่ค่ะสาวหวานสวยรวยน่ารักแบบนี้ชื่อก็ต้องน่าจับ น่ากิน น่าขย้ำเหมือนตัวเองแน่ๆ ฉันชื่อ ขนมหวาน เป็นนักศึกษาปี2 คณะไม่บอกหรอกรออ่านตอนต่อไปเอานะ พล็อตเรื่องก็จะซ้ำๆเดิมๆเหมือนเรื่องรักของคนอื่นแหละค่ะ นางเอกคนสวยๆอย่างฉันที่วันดีคืนดีก็เผลอตื่นสายซะงั้น ก็ต้องรีบวิ่งไปขึ้นตึกเรียนและชนกับผู้ชายที่หล่อๆสักคนอยู่แล้วแน่ๆ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย!? ฉันดันเผลอวิ่งไปชนกับนักเลงประจำคณะสถาปัตย์นะสิ ทุกคนคงสงสัยแล้วใช่ไหมว่าทำไมฉันถึงวิ่งไปชนเขาคนนั้นซะได้.....ถ้าจะให้เล่ามันก็อาจจะยาวเกินไป งั้นเรารีรันไปตอนเช้าวันนั้นเลยก็แล้วกัน!!
    19/04/63
    “น้องหนมพี่ชอบเ...”
    ตู้ด!!!! ตู้ด!!!!! ตู๊ดดด!!!!
    “โอ้ยหนวกหู คนจะหลับจะนอนน” ฉันพูดด้วยเสียงงัวเงียพร้อมกับอารมณ์ที่หงุดหงิดที่เสียงนาฬิกาปลุกมาดับฝันหวานๆของฉันตอนที่พี่ยอร์ลดาวคณะแพทย์สุดหล่อเท่สมาร์ทและเฟอร์เฟคของฉันกำลังจะบอกรัก//เกือบแล้วอีกนิดเดียวแท้ ฉันลืมตาตื่นพร้อมลุกขึ้นมาเช็คโซเชียลตอนเช้าแบบปกติ แต่วันนี้มันไม่ปกติแบบวันอื่นๆนะสิ 9โมงเช้าจ้ะ...ฉันตาเบิกโตลืมความง่วงที่เคยมีเมื่อ5วิที่แล้วไปเลย “9โมง!!! นาฬิกาปลุกที่ตั้งไป7ชั้นทำไมพึ่งมาดังตอนนี้กันนะ!!” อีก1ชั่วโมงจะเริ่มคลาสเรียนแล้วด้วย เวลาอาบน้ำก่ไม่พอแล้ว ฉันวิ่งแตกตื่นไปอาบน้ำ.......
    .
    .
    .
    (09.45น.)
    “แฮ่กๆ ทะทะทัน...พอดี” ทุกคนคงจะเดาออกแล้วแหละว่าฉันวิ่งมา แต่ไม่ใช่วิ่งธรรมดานะ ฉันวิ่งขึ้นบันไดขึ้นถึงชั้น5แล้วเพราะลิฟท์ดันมาเสียนี้สิ
    ฉันเดินด้วยขาที่สั่นและอ่อนแรงแล้วไปล้มแมะอยู่กับพื้น ก่อนที่จะมีเสียงวิ่งของผู้ชายร่างสูง2วิ่งที่ทางฉัน “เห้ยหลบดิว่ะ!!!”ชายร่างสูงตะโกนให้ฉันหลบ ทั้งๆที่อีก2ก้าวก็จะถึงฉันอยู่แล้วเนี้ยนะ!? “กรี้ดด”
    (ตุ๊บ!!!)ชายร่างสูงวิ่งมาสปาร์คกับฉันเข้าอย่างจัง โนโน้โนนะคะไม่ต้องคิดไปก่อนว่าเราจะล้มคร่อมกันแล้วเสียจูบแรกเหมือนในละคร....แต่มันกลับกลายเป็น หัวเข่าของเขามาtouchที่คิ้วของฉันอย่างไม่เอ็นดู ใช่ค่ะขนมหวานนางเอกของเราคิ้วแตก!!! “โอ้ย!!! มันเจ็บนะรู้มั้ยนายทำอะไรเนี้ย!!” ฉันหันหาไปหาชายร่างสูงที่หน้าขมำพื้น...เขาลุกขึ้นมาด้วยหน้าที่ไม่พอใจ ตาย ตายแน่ๆตัวฉันนั้นมัน สายฟ้านักเลงประจำคณะนี้หน่า “สะสะสายฟ้า...เอ่อฉันขอโทษนะ” สายฟ้าเบิกตาโตแล้วพูดขึ้นว่า “เลือด”
    หลังจากได้ยินคำนั้นฉันก็รู้สึกเจ็บแปล๊บแบบไม่เคยเจอมาก่อน ฉันยื้นมือไปจับที่คิ้วOMG!!เลือดไม่นะหน้าสวยๆของฉัน!!!!

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น